IMAGINE O HARRYM

ZANIM ZACZNIESZ CZYTAĆ WŁĄCZ TO: [LINK] 

    Jego oddech leniwie opadł na twój zaczerwieniony policzek. Zakryłaś kołdrą drżące od zimna stopy i wtuliłaś się w jego ciepłe ciało. On zaczął bawić się twoimi włosami. W dni, które spędzaliście tylko we dwoje patrzyłaś z niedowierzaniem na jego twarz, którą kilka miesięcy temu mogłaś podziwiać tylko na zdjęciach i ekranie telewizora. Do tej pory nie umiałaś uwierzyć w swoje szczęście, które nareszcie rozjaśniało ci twarz szczerym uśmiechem. Byłaś dziewczyną Harrego Stylesa. Tak, tego Harrego, z zespołu One Direction. Lecz związek z nim był trudniejszy niż sądziłaś. Dzieląca was odległość i mało wolnego czasu okazała się dla was ogromną barierą.  Więc w te kilka dni w miesiącu próbowałaś nasycić się nim w jak najlepszy sposób. Był środek zimy. W przed dzień jego odlotu byliście na kolacji i zmarznięci wróciliście do domu. Miałaś ochotę złapać go i poplamić mu całą koszulę od łez, ale coś powstrzymywało cię od płaczu. Leżeliście wtuleni w siebie przez kilka minut. Poczułaś kroplę na swoim ramieniu. Spojrzałaś w górę. Oczy Hazzy były przepełnione łzami. Objęłaś go jeszcze mocniej, ale krople z jego twarzy spływały coraz szybciej. On puścił cię i próbował wierzchem dłoni wytrzeć ślady wędrujących łez. Twoja psychika była za słaba. Wstałaś z miejsca i udałaś się w stronę łazienki. Oparłaś się o wykafelkowaną ścianę i zjechałaś plecami aż twoje ciało ułożyło się w nieporadnym przysiadzie. Zakryłaś twarz dłońmi i zaczęłaś płakać. Nie chciałaś płakać w jego obecności i pokazywać że jest to dla ciebie tak cholernie trudne. Wasza miłość była bezgraniczna, prawdziwa, nigdy w to nie wątpiłaś, więc dni waszej rozłąki były niedowytrzymania. Po kilkunastu minutach użalania się nad sobą, oblałaś twarz wodą i próbowałaś zatuszować spuchnięte oczy. Weszłaś do sypialni, ale go tam nie było. Błądziłaś po pokojach w celu jego odszukania. Przez okno w kuchni zobaczyłaś jego sylwetkę w samej koszuli na kilkunasto minusowym mrozie. Ściągnęłaś jego kremowy płaszcz z wieszaka i wyszłaś przed dom. Okryłaś go ubraniem i usiadłaś obok niego. Harry otulił cię ramieniem i powiedział:

- Jak tu pięknie. - spojrzał na twoją zapłakaną twarz. Miał rację, dzisiejszy wieczór był wyjątokowo piękny. Płatki śniegu leniwie opadały na ulicę przed twoim domem, mieniąc się w świetle latarni. Objęłaś go w pasie. Próbowałaś zatopić się w jego rumianych ustach, ale on odepchnął cię od siebie. Spojrzałaś na niego zdezorientowana.

-  Będę cholernie za tobą tęsknić i nie mogę tego zrobić, to uzależnia. Kocham cię nad życie i mam już tego wszystkiego dosyć.. - zdenerwowany zrzucił z siebie płaszcz.

 - Przepraszam.. - puściłaś go, podniosłaś jego ubranie i weszłaś do środka. Położyłaś się na łóżku i wtuliłaś się w jego płaszcz.

Obudziłaś się rano, zobaczyłaś puste miejsce obok siebie, w twoich ramoinach nadal tkwiło to z czym zasnęłaś. Poprawiłaś włosy, które i tak ułożyły się bezładnie. Przestraszona weszłaś do pustego salonu, zobaczyłaś na stole list. Rozłożyłaś go i wgłebiłaś się w jego tekst. 

"Nie martw się o mnie. Pojechałem na lotnisko. Nie zniósłbym widoku twoich łez i świadomości kolejnego, kilku miesięcznego rozstania, więc próbuję oszukać swój umysł. Przepraszam za wszystko." Pojedyńcza łza rozbiła się o kartkę papieru. Nie mogłaś zrozumieć dlaczego wyjechał bez pożegnania. Położyłaś się na łóżku. Pogoda za oknem z minuty na minutę robiła się coraz gorsza. Nie miałaś siły żeby myśleć o nim, więc próbowałaś zasnąć. 

Po kilku godzinach obudził cię lekki ból głowy. Weszłaś do kuchni i szukałaś tabletek przeciwbólowych. Twój  słuch skupił się na głosie w radiu: "Kilkanaście minut temu dostaliśmy wiadomość, że samolot lecący z Warszawy do Londynu rozbił się kilka kilometrów przed lotniskiem. Jak źródło donosi, władzę nie znalazły jeszcze żywych osób." Zamarłaś ze strachu. Z hukiem upadłaś na stojące obok ciebie krzesło. Poczułaś cholerny ból w sercu. Twój płacz robił się coraz głośniejszy. Chwyciłaś telefon i zadzwoniłaś do Gemmy, siostry Harrego. W słuchawce usłyszałaś tylko cichy szloch. Zaczęłaś krzyczeć:

- Powiedz mi że to nie prawda! On żyje, musi żyć! Ja w to kurwa nie wierzę! Proszę powiedz mi że to kłamsto! - Miałaś nadzieję że głos Gemmy rozbrzmi w twojej słuchawcę i powie że wszystko jest w porządku, ale jej szloch stawał się coraz intensywniejszy. Rzuciłaś telefon o ścianę i usiadłaś na podłodzę. Nie zdążyłaś się z nim pożegnać, ostatni raz przytulić jego ciała i czule pocałować, to wszystko cię ominęło. On był twoją drugą połówką, byliście stworzeni dla siebie, a teraz jesteś sama. Już nigdy nie spojrzysz mu głęboko w oczy i nie powiesz mu jak bardzo go kochasz i że nie dasz sobie rady bez niego, już nigdy nie usłyszysz tych samych słów od niego i jego uśmiech już nigdy nie rozpromeni twojej twarzy. Te myśli sprawiały że było jeszcze trudniej. Chciałaś usłyszeć od kogoś słowa współczuczucia i otuchy. Ubrałaś pachnący płaszcz Hazzy, otuliłaś szalem szyję i wyszłaś z mieszkania. Pojechałaś do domu rodziców. Stanęłaś u progu i spojrzałaś na mamę, która po chwili rzuciła ci się na szyję. Jej szept rozbrzmiał w twoim uchu.

- [T.I], wszystko będzie w porządku, nie płacz, on napewno nie chciałby żebyś płakała. -Wyrwałaś się z jej objęć.

- Czy to ważne czego on by nie chciał?! Mamo, go już nie ma! Wszyscy zawsze wmawiają że będzie dobrze, ale nigdy tak nie jest, zawsze jest ciężko! - krzyczałaś przez łzy. Nie miałaś siły wysłuchiwać takich słów wsparcia, więc po prostu wyszłaś.

Późnym wieczorem usiadłaś na kanapię, trzymając w ręce paczkę tabletek. Wiedziałaś że nie poradzisz sobie bez Harrego. Połknęłaś każdą z osobna i w jego pachnącym płaszczu położyłaś się do łóżka. Rodzina opłakiwała twoją śmierć wraz z Harrym, który nie poleciał tamtym samolotem i po kilku godzinach błądzenia bezcelowo po mieście wrócił do twojego domu, zastając Cię martwą. Próbował popełnić samobójstwo, ale lekarze dali radę go odratować. Harry nie pojawił się na twoim pogrzebie, w tamtym dniu zginął w ten sam sposób..

I jak wam się podoba? To mój pierwszy imagine, więc zdaję sobie sprawę że może być słaby, ale chciałam się nim z Wami podzielić. Kontakt ze mną ---> @AnnaZaputowicz (: